Jedyny ratunek (唯一の救い, Yuiitsu no Sukui) jest sto czternastym rozdziałem mangi Shingeki no Kyojin.
Opis[]
Grisha i Dina zabierają Zeke'a na szczyt jednej z wież poza Liberio, gdzie pokazują mu dzielnicę, w której mieszkają. Grisha opowiada synowi, że jako Erdianie zmuszeni są żyć jak w klatce, bez możliwości zobaczenia reszty świata. Pyta syna, czy chciałby kiedyś opuścić to miejsce, na co ten odpowiada, że tak. Ich obecność odkrywa sprzątacz, który zobaczywszy ich opaski, oblewa wodą, a także wypomina dawne zbrodnie Erdian, dodając przy tym, że powinni zostać wytępieni, zamiast dalej się rozmnażać. Idąc ulicami miasta, rodzina Jaegerów spotyka się również z wrogością innych Mareńczyków. Grisha zwraca się do Zeke'a, mówiąc, że ten świat jest zły i trzeba go zmienić.
Nieco później dwóch mężczyzn, Tom Xaver i Theo Magath obserwuje szkolenie nowych kandydatów na wojowników. Xaver pyta swojego rozmówcę czy spośród tych dzieci zostanie wybrany jego następca. Zauważa też biegnącego na szarym końcu Zeke'a. Widzący to również Magath zastanawia się, dlaczego młody Jaeger zgłosił się do podjęcia zadania, do którego ewidentnie nie ma predyspozycji.
Po treningu matka i ojciec Zeke'a odprowadzają go do jego dziadków. W trakcie wspólnej drogi opowiada on rodzicom o swoim trudnym treningu, na co ci pocieszają go, że z pewnością zostanie wojownikiem, gdyż ma szczególną moc, a przede wszystkim jest ich synem. Po przybyciu na miejsce Zeke słyszy fragment rozmowy między rodzicami, a dziadkiem. Ten drugi pyta, czy ich spotkania w klubie tanecznym są na tyle ważne, że nie mogą poświęcić tego czasu własnemu dziecku, na co Dina odpowiada, że pewnego dnia ich syn zrozumie to, co robią.
Pan Jaeger opowiada wnukowi historię tragicznego upadku Lago, wielkiego mareńskiego miasta, zniszczonego przez tytanów 1200 lat temu. Wspomina także o dewastacji Monte i spustoszeniu Valle, miast, w których w wyniku ataku Imperium Erdii zginęły setki tysięcy Mareńczyków. Znudzony słuchaniem Zeke mówi, że rozumie, o co chodzi, na co dziadek pyta, czy ojciec opowiada mu właściwe wersje wydarzeń historycznych. Młody Jaeger odpowiada, że tata opowiada mu to samo, o czym słyszy na lekcjach, w szkole. Na pytanie dziadka, czy Zeke chce zostać wojownikiem, ten po chwili milczenia bez przekonania stwierdza, że tak. Chwilę później idąc do łóżka, zauważa stojące nieopodal wspólne zdjęcie młodego Grishy i Faye.
Kilka dni później, wracając wcześniej ze szkolenia wojskowego, Zeke dostrzegł ojca i syna grających w piłkę na ulicy. W nadziei na podobną zabawę z Grishą, udaje się prosto do niego, lecz ten, zamiast wspólnej rozrywki postanawia pouczyć go więcej historii.
Gdy pewnego dnia zostaje zbesztany przez Magatha i kilku innych kadetów za brak motywacji, Zeke opuszczał obszar treningowy w złym humorze. Dostrzegł wówczas ćwiczącego grę w baseball człowieka, który poprosił go o rzucenie mu piłki. Widząc, że dobrze mu to wychodzi, ów osobnik proponuję mu wspólną grę. Przedstawia się młodemu Jagerowi jako Tom Xaver, badacz tytanów, a także posiadacz mocy tytana zwierzęcego. Zadowolony z możliwości zabawy z tak ważną osobistością, a także pochwał z jego strony, Zeke spędza resztę dnia na kontynuowaniu gry.
Późną porą Zeke podsłuchuje rozmowę swoich rodziców i Grice'a o planie, w myśl którego młody Jaeger miał odziedziczyć moc tytanów i jako wojownik być agentem Ruchu Odrodzenia Erdii. Następnego dnia Zeke stawia się na publicznym szkoleniu, na którym obecni są także Grisha i Dina. Widząc nieudolność syna, w którym pokładane są tak duże nadzieje, zawiedziony Grisha odchodzi. Sytuacje tę dostrzega również Xaver.
Nazajutrz Jaeger ponownie spędza dzień na grze w baseball z Tomem. Xaver stwierdza, że skrócenie sobie życia i podbijanie innych krajów, dla chwały Mare, w przypadku Zeke'a jest bez sensu. Na pytanie o swój powód zostania wojownikiem Tom odpowiada, że jako naukowiec bardzo chciałby zrozumieć wszystkie tajemnice tytanów. Stwierdza też, że obaj jako ludzie szczerzy zupełnie nie nadają się do walki.
Przed powrotem do domu Zeke przypadkiem usłyszał rozmowę dwóch mareńskich oficerów o tym, że wpadli na trop ruchu oporu wśród Erdian i potrzebują już jedynie dowodu ich działalności. Wieczorem, podczas kolacji, między nim, a jego rodzicami wywołuje się kłótnia o to, czy powinni kontynuować działalność konspiracyjną, czy ryzykować zesłanie na Paradis jako tytani. W wyniku braku porozumienia w tej kwestii z rodzicami, Zeke prosi o radę Toma. Ten sugeruje, aby Jaeger doniósł Mareńczykom o działaniach swoich rodziców, powołując się na złe traktowanie, dzięki czemu ocali przed karą przynajmniej siebie i swoich dziadków. Zeke postanawia zastosować się do propozycji.
W miarę upływu czasu zdrowie Xavera pogarsza się. Tom opowiada Zeke'owi o sposobie, w jaki moce tytanów trafiają do erdiańskich dzieci po śmierci aktualnego posiadacza. Jaeger stwierdza, że w takim wypadku brak jakichkolwiek potomków Ymir zlikwidowałby problem istnienia tytanów i zakończyło cierpienia wielu ludzi. W reakcji na to, Tom zdradza, że prawdziwym powodem, dla którego zdecydował się zostać wojownikiem i badaczem tytanów, jest odnalezienie sposobu na możliwie jak najbardziej satysfakcjonujący sposób zabicia się po utracie żony i dziecka. Ujawnił on, że skrywał przed żoną swoje pochodzenie, a ta odkrywszy je, podcięła gardło synowi, a następnie popełniła samobójstwo. Usłyszawszy tę historię, Zeke stwierdza, że nie podda się w dążeniu do zostania wojownikiem, a następnie wypełni misję odzyskania mocy tytana pierwotnego i zakończy cierpienia swoich rodaków, likwidując ich wszystkich.
W teraźniejszości, Levi słyszy Zeke'a wspominającego o uśmierceniu Erdian, jako jedynej drogi zbawienia. Ackermann stwierdza, że jego towarzysz ma urojenia, dodając, że rzucenie go na pożarcie tytanom to i tak łagodna kara za zabicie tak wielu żołnierzy. Jaeger kontynuuje, mówiąc, że uratował ich od okrucieństw tego świata, na co Levi postanawia odciąć mu regenerujące się nogi. Zeke wołając Toma Xavera, decyduje się uruchomić wyzwalacz wbitej w siebie włóczni piorunów. Wywołany w ten sposób wybuch rozrywa Zeke'a i wyrzuca Levia w powietrze.
Ciekawostki[]
- Nazwy "Lago," "Monte" i "Valle" pochodzą z języka włoskiego i hiszpańskiego; oznaczają kolejno "jezioro", "górę" i "dolinę".