Shingeki no Kyojin Wiki
Advertisement
Plik:Stub.svg Ten artykuł to zalążek artykułu.
Możesz pomóc Shingeki no Kyojin Wiki rozbudowując ją!

Ten artykuł jest o członku korpusu zwiadowczego. Jeśli szukasz członka Ruchu Odrodzenia Erdii znanego jako "Sowa", zobacz artykuł Eren Kruger

Jeśli ktoś próbuje odebrać mi wolność, to ja odbieram ją jemu. To nie ojciec mnie takim uczynił, byłem taki od urodzenia.— Eren do Zeke'a Jaegera; Atak Tytanów: Rozdział 121

Eren Jaeger (エレン・イェーガー, Eren Yēgā) był członkiem korpusu zwiadowczego oraz głównym protagonistą serii Shingeki no Kyojin. Żył w dystrykcie Shiganshina wraz ze swoimi rodzicami i Mikasą Ackermann, do czasu upadku muru Maria. Wówczas Eren bezradnie przyglądał się, jak jego matka zostaje pożarta przez tytana. To wydarzenie obudziło w nim intensywną nienawiść do tytanów i poprzysiągł wybić ich co do jednego z powierzchni ziemi.

Krótko po tym jego ojciec, Grisha Jaeger, odnalazł go i podarował mu klucz do jego piwnicy, zalecając Erenowi znalezienie jej za wszelką cenę oraz odzyskanie muru Maria. Następnie wstrzyknął swojemu synowi serum tytana.

W 847 roku Eren i Mikasa oraz ich najlepszy przyjaciel, Armin Arlelt dołączyli do 104. korpusu treningowego. Ostatecznie całej trójce udało się ukończyć szkolenie, wraz z Erenem zajmującym piąte miejsce w dziesiątce najlepszych kadetów, a następnie dołączyć do korpusu zwiadowczego tuż po bitwie o dystrykt Trost.

Po odnalezieniu piwnicy i odblokowaniu wspomnień swojego ojca Eren dowiedział się prawdy o tym, czym tak naprawdę są tytani, a także o historii Erdii i Mare. Eren poprzysiągł odzyskać wolność dla swojego narodu z rąk ich prawdziwego wroga: świata znajdującego się po drugiej stronie morza.

Eren posiadał moce trzech tytanów. Od swojego ojca Eren otrzymał moce tytana atakującego oraz pierwotnego. Po pożarciu siostry Willy'ego Tybura w czasie ataku na Liberio zdobył także moc tytana obuchowego.

Wygląd

Ludzka forma

Eren Jaeger

Obecny wygląd Erena

Eren był młodym mężczyzną o średnim wzroście i muskularnej budowie ciała. Jego rysy twarzy były niezwykle podobne do tych, należących do jego matki; miał dość długą i okrągłą twarz, a także duże i wyraziste zielone oczy (szare w mandze). Jego włosy były krótkie i ciemnobrązowe z grzywką, która naturalnie opada na boki jego twarzy. Jego karnacja była w pewnym stopniu opalona. Po treningu oraz spędzenia czasu jako żołnierz stał się bardzo sprawny fizycznie i umięśniony, co jednak często było zakrywane przez jego luźne ubrania. Po czteroletnim przeskoku czasowym jego włosy sięgały mu do szyi.

Został po raz pierwszy ukazany, nosząc standardowy strój ludności miejskiej, który składał się z brązowych spodni, zielonej koszuli ze sznurkami na dekolcie, czerwonobrązowego płaszcza i prostych, brązowych butów. Na parę lat przed upadkiem muru Maria, nosił także ciemnoczerwony (czarny w mandze) szalik, który później podarował Mikasie podczas ich pierwszego spotkania. Jako nastolatek, zazwyczaj był widywany w standardowym mundurze korpusu zwiadowczego. Jego codzienny ubiór składał się z długiej, beżowej koszuli (która krojem była identyczna do tej, którą nosił przy pierwszym ukazaniu), brązowej wstęgi wokół talii, zakrywającej biodra, białych spodni i wysokich, sięgających do kolan brązowych butów. Zawsze nosił przy sobie klucz, będący prezentem od jego ojca, który był zawieszony wokół jego szyi na cienkim sznurku.

Po przeskoku czasowym oraz infiltracji w Mare w 854 roku Eren stał się znacznie wyższy. Posiadał także delikatne wąsy i kozią bródkę. Nosił także obwiązany wokół czoła bandaż na lewym oku. Jego lewa noga została amputowana na wysokości uda, co sprawiło, że poruszał się o kulach. Dodatkowo, na lewym bicepsie nosił opaskę z wizerunkiem gwiazdy Erdii, choć początkowo nosił ją na prawym ramieniu, dopóki nie zostało to poprawione przez Falco Grice'a. Po powrocie na Paradis Eren związał swoje włosy w koka i zgolił swoją bródkę i wąsy.

Forma tytana

A mysterious Titan appears

W tej formie wygląd Erena zmieniał się dość diametralnie. Wraz z masywnym przyrostem wzrostu (15 metrów), jego włosy stawały się dość długie, będące na wysokości jego ramion, a jego język i uszy wydłużone. Jego rysy twarzy także ulegały przemianie: wraz ze sterczącym, haczykowatym nosem, jego oczy stały głęboko osadzone w oczodołach, a usta przybierały nietypowy, wyszczerbiony kształt, które były są przystosowane do zrozumiałej rozmowy, choć był w stanie wyć i ryczeć oraz wyrażać zmęczenie lub gniew. Nie posiadał również warg i tkanki skórnej na policzkach, co uwidacznia jego uzębienie. Jego forma tytana była w pewnym stopniu podobna do tej, która należała do jego ojca, ze względu na szczupłą i umięśnioną budowę ciała, krótkie, ciemne włosy, wydłużone uszy i szczękę nieposiadającą tkanki skórnej.

Podobnie jak reszta innych posiadaczy mocy tytanów, forma tytana Erena była dobrze zbudowana i proporcjonalna, posiadająca umięśnioną i szczupłą sylwetkę, co jest przeciwieństwem bezmyślnych tytanów, które zazwyczaj posiadają duży brzuch i wychudzoną postawę.

Forma bezmyślnego tytana Erena, była znacznie niższa od jego obecnej formy. Posiadała 4 metry, wraz z krótkimi, postrzępionymi włosami i wyszczerbionymi ustami bez warg, które ukazywały jego zęby. Posiadał krępą posturę, dużą głowę i wydłużone uszy.

Osobowość

Eren vows to kill the Titans

Eren przysięga wybić wszystkich tytanów

Eren jest najlepiej opisywany jako realistyczny, uparty, zaciekły i impulsywny i są to oba atrybuty jego silnej determinacji ochrony ludzkości oraz ostatecznej ucieczki z murów. Już od wczesnego dzieciństwa, był bardzo skupiony na dołączeniu do korpusu zwiadowczego, co często doprowadzało do sprzeczek i kłótni z jego matką, dodatkowo nazywając ludzi zamieszkujących jego miasto "głupimi", porównując ich do zadowolonych z siebie zwierząt gospodarskich.

Już od czasów swojego dzieciństwa, Eren bardzo troszczył się o Armina, swojego najlepszego i jedynego przyjaciela, na długo przed poznaniem Mikasy, a w szczególności o swoją rodzinę, ryzykując zdrowiem, a nawet i życiem aby im pomóc. Ta cecha była często demonstrowana w postaci Erena atakującego bez wahania większych od siebie chłopców, którzy gnębili jego przyjaciela; i bardziej tragicznie, gdy desperacko próbował podnieść gruzy przygniatające jego matkę w czasie ataku tytanów na Shiganshinę. W kontraście, Eren jest w stanie okazywać bardzo brutalne zachowanie w obronie ludzi, których nawet nie zna. Zostało to podkreślone, gdy brutalnie zamordował dwóch porywaczy Mikasy, aby móc ją ocalić, pomimo faktu, iż wtedy byli dla siebie zupełnie obcy. Po byciu świadkiem makabrycznej śmierci swojej matki i po utracie kontaktu ze swoim ojcem, jego zaciekła opiekuńczość dla pozostałych przy życiu bliskich jedynie przybrała na sile. Jako iż, Eren bardzo docenia/podziwia swoich towarzyszy, jest w stanie błyskawicznie wpaść w szał, jeśli któryś z nich zostanie ranny lub zabity na jego oczach.

Eren zaczął dzielić pasję na temat krain znajdujących się poza murami dzięki swojemu przyjacielowi Arminowi, który pokazał mu książkę opisującą cuda zewnętrznego świata; i postanowił, aby je kiedyś ujrzeć na własne oczy. To również obudziło w nim pogardliwy stosunek do każdego, kto czerpie radość z życia we wnętrzu Murów, ograniczając się tym samym do wystawienia choćby stopy poza ich granice. Ta duża wzgarda może być powodem, dla którego niełatwo zawiera nowe przyjaźnie ze swoimi rówieśnikami. Ma żal zarówno do Murów za trzymanie jego i resztę ludzkości w "klatce" jak bydło, jak i do tytanów, gdyż to przez nich ludzkość została zmuszona do wybudowania Murów. W wyniku czego, bardzo podziwia korpus zwiadowczy, nazywając jego członków "bohaterami" i pragnie dołączyć w ich szeregi tuż po osiągnięciu odpowiedniego wieku. Ponadto, bardzo łatwo obraża się, gdy ktoś obraża zwiadowców lub jego determinację dołączenia w ich szeregi, co najczęściej powoduje utarczki pomiędzy nim a jego matką, jak i również z Mikasą.

Erenowi bardzo brakuje powściągliwości, przez co często wpada w kłopoty, powodując, że jego rodzina i przyjaciele martwią się o niego. Ograniczona samokontrola jest widoczna w jego temperamencie, przez co często, gdy był wściekły, zachowywał się lekkomyślnie i mówił coś, czego sam wiedział, że nie powinien wypowiadać. Jest to wzmocnione przez jego skłonność do patrzenia na świat w odcieniach czerni i bieli, gdzie osoby, które odbierają innym wolność, są bezwartościowymi śmieciami, nie zasługującymi na życie. Choć wykazuje duże współczucie, brakuje mu empatii i jest skłonny do oceniania rzeczy, sytuacji, pomysłów pod względem własnego światopoglądu i rzadko kiedy zastanawia się nad nimi chwilę dłużej, chyba że ktoś inny zrobi to za niego.

Eren asks Historia to eat him

Eren błaga Historię, by ta go pożarła

Choć Eren mówił o wybiciu wszystkich tytanów z pozornie dużą pewnością siebie, ukrywało to jedynie jego niepewność. Często obwiniał siebie i swoją niekomptencję za każdym razem, gdy coś poszło źle, gdyż wierzył, że decyzje, które podjął - lub których nie podjął - były przyczyną katastrofalnych skutków. Jest to najbardziej widoczne, gdy obwinia siebie za śmierć członków oddziału specjalnego z rąk tytana kobiecego i za śmierć wielu zwiadowców, kiedy został porwany przez Reinera i Bertholdta.

Wydarzenia podczas przewrotu, w których brał udział, znacznie złagodziły jego osobowość. Gdy dowiedział się, gdzie tak naprawdę jego ojciec był podczas upadku muru Maria, błagał Historię Reiss, by ta go pożarła i uratowała ludzkość. Powiedział, że uznawał się za słabego, a jego poleganie na mocy tytana atakującego było tego dowodem. Potrzebował ogromnego wsparcia przyjaciół, by przezwyciężyć rozpacz i odzyskać dawną pasję.

Gdy dowiaduje się z książek swojego ojca, że tytani są tak naprawdę przemienionymi przez Mareńczyków ludźmi, wydaje się, że przestał ich nienawidzić. Kiedy po drodze do morza przejeżdża obok powolnego tytana, nie jest wściekły, a nazywa go "pobratymcem".

Eren jest niesamowicie wytrwały, zdeterminowany i posiada ogromny hart ducha. Dzięki temu był w stanie opanować podstawy posługiwania się sprzętem do manewrów przestrzennych, nawet gdy został uszkodzony, i ukończyć szkolenie na piątym miejscu, pomimo braku wrodzonego talentu.

Został obdarzony niezwykłą charyzmą, dzięki czemu ma talent do wygłaszania płomiennych przemówień, często nieświadomie przekonując innych do swoich racji. Nawet Jean Kirschtein, jego rywal, przyznał to, ponieważ przekonał pół tuzina rekrutów do rozważenia, by wstąpić do korpusu zwiadowczego przed bitwą o dystrykt Trost. Cztery lata później świadomie korzysta ze swojej umiejętności, gdy podnosi Falco na duchu i przekonuje go, by dostarczył jego list poza getto Liberio, pomimo iż Erdianie zazwyczaj nie mogą ich opuszczać.

Eren locates Willy's sister

Eren znajduje panią Tybur

W latach po odzyskaniu Shiganshiny wykazał niezwykły postęp w zdolnościach analitycznych i taktycznych, zarówno w walce, jak i poza nią. Prócz podszywania się pod mareńskiego żołnierza przez dłuższy czas i zdobycia możliwości wysyłania swoich listów do korpusu zwiadowczego, Eren trafnie odgadł źródło obrażeń Falco i powód, dla którego chciał zostać następnym tytanem opancerzonym. Później udaje mu się wprowadzić Reinera w pułapkę i podczas walki z Larą Tybur odkrywa prawdziwą lokalizację jej ciała. Gdy nie jest w stanie przegryźć kryształu osłaniającego młodszą siostrę Willy'ego, jest na tyle zaradny, by wykorzystać tytana szczękowego jako dziadka do orzechów i zdobyć moc tytana obuchowego.

Podczas infiltracji Mare zmieniło się jego zdanie na temat wrogów. Po spędzeniu czasu jako mareński żołnierz zrozumiał, że jego wrogowie są tacy sami jak on. Dlatego współczuje Reinerowi i reszcie wojowników, którzy zostali wysłani na wyspę Paradis, i wybacza im za zaatakowanie jego domu. Niemniej jednak zniszczenie wrogów Paradis, by uwolnić jego lud, wciąż jest dla niego najważniejsze.

Eren breaks through the building above Willy

Eren niszczy budynek, w którym znajdują się erdiańskie rodziny

Eren uważa, że prawe cele wymagają niemoralnych środków. Pokazał, że jest gotowy do użycia takich metod, gdy wypowiedział wojnę Mare. Eren nadwyręża zaufanie dwunastoletniego Falco, będąc w pełni świadomym niepewnej sytuacji jego rodziny, i przy okazji zabija wielu niewinnych erdiańskich cywilów podczas jego niespodziewanego ataku na Willy'ego Tybura.

Jednak wydaje się, że nie pochwala wojny, nazywając ją "piekłem". Uważa, że ludzie nie chcieliby iść na wojnę, gdyby wiedzieli, jakie cierpienie ich na niej spotka.

Wygląda na to, że czas, który spędził podczas wojny Mare ze Związkiem Środkowowschodnim, również miał wpływ na jego osobowość. Podczas gdy okazywał wielki smutek z powodu towarzyszy, którzy zginęli na ekspedycjach, i okazał troskę dla swoich przyjaciół ze 104. korpusu treningowego, śmieje się po usłyszeniu, że ostatnim słowem Sashy Braus było "mięso". Jednak zaczyna płakać, gdy Jean obwinia go za jej śmierć, i przypomina sobie słowa Sashy, w których zapewniała, że po odzyskaniu muru Maria będą mieli więcej krów i owiec.

Historia

Eren przyszedł na świat w dystrykcie Shiganshina 30 marca 835 roku, położonym na południowym krańcu muru Maria, jako syn Carli Jaeger i doktora Grishy Jaegera. W dzieciństwie posiadał paru przyjaciół, lecz to Armin Arlelt był jego najlepszym, którego często bronił przed zaczepkami lokalnych łobuzów. To właśnie Armin zaraził go marzeniami o opuszczeniu murów i podróżach po świecie, pokazując mu tajemniczą książkę, opisującą zewnętrzny świat. Marzył, aby dołączyć do korpusu zwiadowczego, kiedy tylko osiągnie odpowiedni wiek, aby móc jak najszybciej zrealizować swoje marzenie. Niestety z tego powodu, Eren i Armin byli uważani za heretyków i często padali ofiarą szykanowań ze strony innych dzieci.

Kiedy Eren miał dziewięć lat, udał się wraz ze swoim ojcem w wizytę lekarską do rodziny Ackermann, lecz na miejscu odkryli, że rodzice zostali zamordowani, a ich córka Mikasa zaginęła. Obawiając się najgorszego, doktor Jaeger nakazał Erenowi pozostać na miejscu zdarzenia, wówczas kiedy on udał się po korpus żandarmerii. Mimo to Eren samodzielnie wytropił porywaczy do małej, drewnianej chatki znajdującej się w lesie za domem Ackermannów.

Eren kills a kidnapper

Eren ratuje Mikasę z rąk porywaczy

Myśląc szybko, Eren udał przerażenie i skłamał, że zabłądził w lesie. Gdy jeden z porywaczy podszedł bliżej do Erena, chłopiec szybko wyjął nóż schowany za swoimi plecami i sprawnie dźgnął nim mężczyznę. Kiedy drugi porywacz pobiegł za nim z toporem, Eren zaskoczył go własnoręcznie skonstruowaną włócznią, przebijając się przez jego ramię. Gdy mężczyzna upadł na ziemię, Eren zaczął go dźgać w furii nożem tuż na oczach Mikasy.

Gdy Eren rozwiązywał Mikasę, został zaskoczony przez trzeciego porywacza, który pochwycił chłopca i zaczął go dusić. Wówczas Eren zaczął przekonywać Mikasę, która zamarła z przerażenia, aby również zawalczyła, ostrzegając ją, że jeśli nic nie zrobi, wtedy oboje stracą życie. Kiedy Eren zaczął powoli tracić przytomność, Mikasa ostatecznie utraciła całe swoje zahamowanie, rzucając się na porywacza, przebijając na wskroś jego serce i zabijając go.

Mikasa receives the red scarf

Eren daje Mikasie swój szalik

Kiedy doktor Jaeger w końcu powrócił z członkami korpusu żandarmerii, zabrał Erena na bok i w gniewie skarcił go za lekkomyślne zachowanie. Podczas gdy Eren szczerze przeprosił Grishę za niepokojenie go, tak nie wyraził żadnej skruchy za odebranie życia porywaczom. Gdy Mikasa wyznała, że jest jej zimno, Eren zdjął ze swojej szyi szalik i podarował go jej; i kiedy doktor Jaeger zaprosił Mikasę zamieszkania wraz z nim i jego rodziną, Eren natychmiast ją zaakceptował, chwytając ją za rękaw i nieśmiało nalegając powrotu do ich domu.

Fabuła

Rok 845

Po inwazji tytana kolosalnego, Eren widzi jak tytan uśmiechnięty pożera jego matkę, przez co postanawia dołączyć do straży i wybić wszystkich tytanów. Widząc bezmyślne zabijanie, stwierdza, iż ludzkość to tylko bydło, które jest kontrolowane przez tytanów.

Wprowadzenie

Po ukończeniu szkolenia, Eren jest w stanie formalnie ubiegać się o dołączenie do zwiadowców, jednak tytan kolosalny pojawia się tak samo jak w dzień upadku muru Maria. Chłopak próbuje go zabić, ale ten znika tak szybko jak się pojawił, zostawiając zniszczoną bramę.

W odpowiedzi na kryzys, nowi kadeci zostali rozdzieleni na grupy odpowiedzialne za obronę ludności w różnych częściach miasta. Eren i Armin są w jednej grupie. Eren widząc, jak tytani pożerają jego towarzyszy, rzucił się do walki, ale jeden z nich odgryzł mu nogę. Kiedy spostrzega pożeranego przez tytana Armina, wskakuje do jego paszczy i wyciąga przyjaciela. Ostatecznie zostaje pozbawiony ręki i połknięty.

Transformacja

Później dowiadujemy się, że Eren w żołądku tytana desperacko chce przetrwać i po raz pierwszy przemienia się w tytana, po czym wychodzi z osobnika, przez którego został połknięty i zaczyna zabijać każdego potwora, jakiego zobaczy. Ratuje Mikasę, a Armin oddaje jej swój gaz i pędzą do kwatery głównej, żeby odeprzeć atak tytanów i napełnić butle ze sprężonym gazem do ich manewrów przestrzennych.

Wokół Erena zbiera się spora ilość tytanów. Grupa Mikasy przygląda się wszystkiemu ze zdziwieniem. Eren zostaje pokonany i pada na ziemię, a z karku tytana wyłania się ludzkie ciało Jaegera z odrośniętymi kończynami.

Po obudzeniu, Eren jest wycieńczony i słabo pamięta poprzednie wydarzenie. Wraz z Mikasą i Arminem jest osaczony przez wojsko. Żołnierze chcą go zabić, myśląc, że jest wrogiem ludzkości. Kiedy działo zostaje odpalone i skierowane na całą trójkę, Eren gryzie własną rękę i przekształca się częściowo w tytana, blokując kulę i wyłaniając się ze stworzonego organizmu. Chłopak pozwala Arminowi porozmawiać z wojskiem, jednak nie udaje mu się ich przekonać. Nagle pojawia się Dott Pyxis, który postanawia wysłuchać Arlelta.

Plan skupia się na wykorzystaniu formy tytana Erena, który przeniesie wielki głaz, do dziury w murze stworzonej przez tytana kolosalnego. Chłopak jest w tej samej grupie co Mikasa, która ma go bronić przed innymi tytanami, gdy on będzie przenosił kamień. Po jego transformacji atakuje przybraną siostrę, która próbuje się z nim porozumieć, jednak ten trafia się w twarz i niszczy swoją głowę. Misja zostaje uznana za porażkę, jednak pomimo to żołnierze decydują się zostać i bronić Erena.

Armin pojawia się i przekonuje Mikasę, aby pomogła odeprzeć tytanów, podczas gdy on spróbuje dotrzeć do Erena. W końcu udaje mu się, dzięki czemu chłopak przenosi kamień i zatyka dziurę w murze. Ofiarami są pozostali członkowie drużyny (oprócz Rico, Armina i Mikasy). Są otoczeni przez tytanów, zaś Eren znów zmienia się w człowieka. W tym momencie zostają uratowani przez Levia.

Eren obudził się w celi więziennego lochu. Levi słysząc jego motyw, aby zabić tytanów, mówi, że weźmie go do zespołu. Chłopak przebywa w celi dopóki nie przychodzi po niego Hange Zoë wraz z innymi zwiadowcami i nie zabiera go na salę sądową. Tam odbywa się rozprawa, na której ważą się losy Erena. Ostatecznie dołącza on do zwiadowców. Po miesiącu wyruszają na misję.

Tytan Kobiecy

Annie vs Eren

Eren kontra Annie

Nowicjusze nie dowiedzieli się, jaki był prawdziwy cel misji. Musieli jedynie wykonywać rozkazy. Podczas wykonywania zadania ostatecznie dogonił ich inteligentny tytan, znany jako tytan kobiecy, który zagonił ich do lasu wielkich drzew. Levi zakazał Erenowi i swojemu oddziałowi walczyć z tytanem kobiecym. Chłopak chce jednak zamienić się w tytana, ale rezygnuje z tego, ponieważ polega na swojej straży. Początkowo tytan kobiecy zostaje złapany przez zwiadowców. Levi został z nim, rozkazując reszcie zająć się jego koniem i uciec jak najdalej od zagrożenia. Tytan kobiecy przywołuje innych tytanów. Ci go pożerają. Osobie w środku udało się uciec w stroju zwiadowców. Następnie zabija ona cały oddział specjalny Levia. Widząc śmierć towarzyszy, Eren ulega emocjom i zmienia się w tytana. Zaczyna walczyć, ale ostatecznie przegrywa bitwę, a jego ludzka forma zostaje porwana przez tytana kobiecego. Pojawia się Mikasa, która łączy siły z Leviem, ratując Erena. Pozostawiają tytana kobiecego przy życiu i wracają za mur Rose. Misja kończy się niepowodzeniem, a wielu żołnierzy traci życie. Po akcji Eren jest w szoku, ale później zdaje sobie sprawę, że to Annie jest tytanem kobiecym. Wracając na salę konferencyjną, Eren przeprasza Levia za nieposłuszeństwo w sprawie rozkazu zatrzymania tytana kobiecego. Kiedy Mikasa i Armin próbują złapać Annie, Eren przezwycięża szok i przemienia się w tytana, pomagając ją przechwycić.

Wyłom

Starcie tytanów

Powstanie

Umiejętności

Poza sztuką walki wręcz nie wydaje się być szczególnie utalentowany w żadnej innej dziedzinie, jednak wszelkie braki nadrabia wyjątkową pracowitością i zacięciem. Najbardziej ze wszystkich skoncentrowany na osiągnięciu wyznaczonego celu.— Instruktor Keith Shadis

Walka wręcz

Pierwotnie, jedyna cecha godna uwagi u Erena to siła fizyczna. Kiedy dorastał i dołączył do 104. oddziału, trenował intensywnie walkę wręcz, zdobywał najwyższe noty w tej klasie, zaraz po Mikasie i Annie. Po dodatkowym szkoleniu z Reinerem i Annie, walka wręcz u Erena polepszyła się jeszcze bardziej. Dzięki temu Eren w swojej formie tytana walczy jeszcze sprawniej.

Sprzęt do manewrów przestrzennych

Po pierwszym szkoleniu okazuje się, że Eren wywraca się cały czas. Próbował wiele razy, ale za każdym przewracał się i uderzał głową o ziemię. Błagał o pomoc wszystkich, ale ci dawali mu tylko radę, żeby oczyścił umysł i skupił się. Na ostatnim treningu, Eren nie tylko się zawiesił na krótką chwilę, ale dowiedział się, że ma zepsutą uprząż i po wymianie zdał test. Egzaminator powiedział, że to cud, że zdołał przez chwilę utrzymać równowagę na uszkodzonym sprzęcie.

Eren był w stanie zawiesić się na tytanie kolosalnym przez krótki czas, dopóki on nie zniknął.

Moc tytanów

Trasformacja Erena

Transformacja Erena

Tytan atakujący

Eren w swojej formie tytana ma 15 metrów i jest o wiele silniejszy niż inni tytani. Ze względu na jego inteligencję, nie mają z nim szans. Choć początkowo nie panuje nad swoimi ruchami, jego forma tytana w połączeniu z rosnącym doświadczeniem i walką wręcz pozwoliły mu zabić 20 innych tytanów. Podczas jego pierwszej transformacji, również udało mu się pokonać i prawie zabić tytana opancerzonego. Jego przemiany w tytana są wywołane samookaleczeniem i poświadczeniem, że "musi" coś zrobić. Odkryto też, że Eren potrzebuje jasnego celu (np. podniesienie łyżeczki, przeniesienie głazu, zabicie), bez którego nie przemieni się, nawet po licznym okaleczaniu się.

Tytan pierwotny

Kontrola

Eren kontrolujący tytana

Eren potrafi kontrolować tytanów, chociaż nie jest tego świadom. Pierwszy raz dokonał tego, gdy on i jego towarzysze zostali otoczeni przez tytanów bez drogi ucieczki. Eren, z chęcią uratowania Mikasy, zamachnął się pięścią w stronę sięgającej do niego dłoni tytana, a inny tytan rzucił się na tego pierwszego powalając go i pożerając, razem z innymi tytanami, którzy przybiegli. Później, gdy Eren krzyczy do ludzi-tytanów chcących do niego dotrzeć, by się nie zbliżali, grupa tytanów rzuca się w ich stronę. Moment, w którym chłopak nieświadomie wydaje polecenie tytanom (nie wydaje konkretnych rozkazów) jest odczuwalny przez ludzi-tytanów.

Tytan obuchowy


Opancerzenie

Imageeren

Eren ma możliwość pokrywania ciała jego formy tytana pancerzem. Otrzymał tę zdolność, pijąc zawartość fiolki z serum dającym pancerz. Ma zdolność wzmacniania skóry w niektórych częściach ciała. Później pancerz ten posłużył, aby zamknąć dziurę w murze, w dystrykcie Shiganshina.

Relacje

  • Grisha Jaeger — Eren bardzo podziwiał swojego ojca, który często stawał za nim murem, nie widząc żadnych przeszkód w jego marzeniu o wstąpieniu do korpusu zwiadowczego, gdy tylko osiągnie odpowiedni wiek; po nagłym zaginięciu Grishy w następstwie upadku muru Maria, Eren często wyrażał frustrację i smutek z powodu jego zniknięcia. Gdy przypomniał sobie, że jego ojciec powierzył mu misję, zanim przepadł bez śladu, wówczas zaczął odczuwać wściekłość i zgorzknienie wobec faktu, że Grisha skrywał przed nimi wiele sekretów oraz że był w stanie posunąć się do porzucenia jego i Mikasy. Ostatecznie dzięki Historii i Rodowi Reiss, Eren był w stanie ujrzeć wspomnienia swojego ojca, dowiadując się, że Grisha w rzeczywistości odnalazł ich po upadku muru Maria oraz że to właśnie on przekazał mu moc tytanów, co skutkowało jego śmiercią, ponieważ został pożarty przez Erena. Sytuacja pogorszyła się, gdy Eren odkrył, że nie tylko zabił własnego ojca, ale i również, że Grisha był tytanem odpowiedzialnym za wymordowanie rodziny Reiss, co sprawiło, że zaczął żywić urazę wobec czynów swojego ojca. Jego prośba wobec Historii zapewniająca ją, że nie musi postępować wedle woli swojego ojca, jest dowodem na to, że Eren zawiódł się na czynach Grishy. Przez kilka lat usiłował zrozumieć, dlaczego tak postąpił, dopóki nie ujrzał jego kolejnych wspomnień i powodu, dlaczego ukrywał przed nim swoją przeszłość. To dało Erenowi lepsze zrozumienie postępowania swojego ojca oraz powodu, dla którego nie wyjawił swoich sekretów rodzinie. Było to również widoczne ponownie, gdy poznał swojego dziadka, który doznał załamania nerwowego po refleksji nad traktowaniem swojego syna w przeszłości. Choć doceniał Grishę, to jednak wyraził frustrację wobec niego i jego niechęci dotyczącej przejęcia mocy tytana pierwotnego, uparcie skłaniając go do wypełnienia swojego obowiązku.
  • Carla Jaeger — Eren bardzo kochał swoją matkę, jednak często dochodziło między nimi do kłótni z powodu jego pragnienia o dołączeniu do wojska, co skutkowało ignorowaniem przez niego jej ostrzeżeń lub rad. W czasie upadku Shiganshiny, daremnie próbował uratować ją spod gruzów ich zdemolowanego domu, pomimo znajdowania się w pobliżu tytanów i mając ochotę na ucieczkę. Niestety, został ostatecznie zmuszony do bycia świadkiem jak zostaje pożarta przez tytana, będąc ciągniętym w bezpieczne miejsce. Jej brutalny zgon oraz jego ówczesna bezsilność, przyczyniły się do rozwoju ogromnej traumy u Erena. W swoim żalu, wyraził skruchę za bycie nieposłusznym oraz za spędzenie ich ostatnich wspólnych chwil na kłótni, a jej strata wypełniła go silną nienawiścią do wszystkich tytanów. Rozmyślając nad przyszłością kilka lat po jej śmierci, często głowił się nad opinią swojej matki o nadchodzącej katastrofie, która miałaby dotknąć cały świat. Jednakże, Eren wyjawił później Arminowi, że przekierował bezmyślnego tytana Diny, aby ominął Bertholdta Hoovera, twierdząc, że nie był wtedy jego czas na śmierć, co sprawiło, że tytan ruszył w kierunku matki Erena.
  • Hannes — Przed upadkiem muru Maria, Eren był często sfrustrowany faktem, że Hannes był notorycznie pijany na swojej służbie. Pomimo tego, że nie był w stanie uratować Carli z rąk tytana, Eren nie żywił za to wobec niego urazy, traktując go z szacunkiem i ze zrozumieniem. Widok Hannesa pożeranego żywcem przez tytana uśmiechniętego doprowadził Erena na skraj rozpaczy i nadal był mocno dotknięty jego śmiercią, pomimo pomyślnego pomszczenia go. Ku czci Hannesa i jego poświęcenia, Eren stał się zdeterminowany jak nigdy dotąd, aby poznać prawdę o tytanach i ukarać wszystkich winowajców.
  • Mikasa Ackermann — Eren posiadał skomplikowaną relację z Mikasą. Często zachowywał się opryskliwie i niedbale względem niej, co zaprzeczało ich głębokiej więzi i trosce o siebie nawzajem. Podczas gdy Mikasa była bardziej jawna z okazywaniem mu swojej uwagi, Eren robił to jedynie wtedy, gdy była ranna lub w niebezpieczeństwie. Pomimo swojego powierzchownego zachowania, zawsze o nią dbał i nie zawahał się ją pocieszyć czy uspokoić, gdy uznawał, że właśnie tego potrzebuje. Był nawet w stanie posunąć się do nazwania samego siebie potworem, aby nie stała się celem w czasie trybunału. Nie zawsze się ze sobą zgadzali, lecz Eren najczęściej nie zatrzymywał Mikasy przed robieniem tego, czego ona chciała, pod warunkiem, że posiadała logiczne powody. Wydawał się również poniekąd żywić niższość względem niej, ze względu na bycie silniejszą i lepszą od niego w walce. To w dalszym ciągu było komplikowane przez jej pragnienie trzymania Erena na oku i ratowania go z kłopotów — nawyk, który on uważał za wyjątkowo irytujący. Czasami czuł się za bardzo przytłoczony z powodu jej opiekuńczości, przez co ostro krytykował ją, aby nie traktowała go jak swojego „młodszego brata”. Pomimo tego, Eren był w stanie zaatakować każdego i wszystko, co próbowałoby zagrozić Mikasie, będąc nawet w stanie pojedynkować się z 14-metrowym tytanem na gołe pięści, aby móc ją ochronić. Po przekroczeniu oceanu Eren zapytał Mikasę, co dla niej znaczy. Mikasa lekko zająknęła się tuż po wyznaniu mu, że jest dla niej „rodziną” tuż przed pojawieniem się reszty ich przyjaciół i przerwania im, co bardzo rozczarowało Erena. Po dołączeniu do jaegerystów Eren zerwał wszystkie więzi, jakie łączyły go z Mikasą oraz z wojskiem; kiedy Mikasa usiłowała go przekonać do zmiany zdania, Eren nazwał ją posłuszną niewolnicą, twierdząc, że stała się rzeczą, której on nienawidzi najbardziej na świecie. Choć głęboko ją zranił, nadal wspierała Erena w trakcie kontrataku Mare na Paradis tuż po ataku na Liberio, lecz postanowiła zaprzestać noszenia szalika, który podarował jej kilka lat temu. Po tym, jak Eren doprowadził do zrównania, Mikasa była mocno tym wstrząśnięta, lecz później nie była w stanie odpowiedzieć Annie na pytanie, czy jest zdolna do zabicia Erena, jeśli będzie to konieczne. Mikasa nadal miała nadzieję, że uda się sprowadzić Erena do jego zmysłów. Na krótko po zatrzymaniu zrównania, Eren wywołał u Mikasy wizję, w której postanowili razem uciec, aby spędzić ostatnie cztery lata jego życia w spokoju, wyznając później Arminowi swoje uczucia wobec Mikasy, a także pragnienie bycia z nią i życzenie, aby pamiętała o nim na długo po jego śmierci i nie była w stanie związać się z kimś innym. Kilka lat później, Mikasa często odwiedza grób Erena.
  • Armin Arlelt — Armin był najbliższym przyjacielem Erena, który zainspirował go do marzeń o świecie poza murami (oraz stał się częściowo odpowiedzialny za zmotywowanie go, aby dołączyć do korpusu zwiadowczego). W dzieciństwie, oboje byli celami ataków przez inne dzieci oraz też dorosłych ze względu na swoje „heretyckie” poglądy. Sam Armin był często obiektem szykanowań, które to Eren (czasem w towarzystwie Mikasy) starał się odpierać. Ten schemat będzie nadal podążał za nimi w ich nastoletnich latach, z Erenem znajdującym się w akcji i próbującym ocalić Armina będącego w niebezpieczeństwie, nie zważając na własne bezpieczeństwo; najbardziej pamiętną okazją był moment, w którym Eren (będąc po utracie lewej nogi) wydostał Armina z paszczy tytana i został połknięty zamiast niego (tracąc przy tym swoją lewą rękę). Choć Armin uważa siebie za ciężar, Eren bardzo doceniał jego błyskotliwość i niesamowitą ocenę sytuacji (biorąc pod uwagę również fakt, że dzięki tym cechom Armin ocalił życie swoje, Erena i Mikasy w 845 roku). Zaufanie Erena względem Armina było tak duże, że był w stanie powierzyć mu własne życie bez wahania, jeśli istniałaby taka konieczność. Gdy Levi został zmuszony do przemienienia Armina lub Erwina, Eren desperacko błagał Levia, aby wybrał Armina, wywołując bunt w celu próby ocalenia swojego przyjaciela, a kiedy Armin wyszedł z ciała tytana tuż po przemianie, Eren natychmiast ruszył w jego kierunku i ze łzami ulgi spływającymi po jego policzkach objął go, gdy odzyskiwał przytomność. Jednakże cztery lata później, nastąpiły pewne zgrzyty między nimi z powodu ich różnic dotyczących rozwiązania konfliktu między Mare i innymi nacjami. Podobnie jak relacja Erena z Mikasą, jego przyjaźń z Arminem rozpadła się po tym jak dołączył do ruchu jaegerystów. Nieco później Armin poprawnie wywnioskował, że Eren jedynie udawał podążanie za planem Zeke'a i odkrywając, że Eren jedynie wykorzystuje Zeke'a w celu odblokowania mocy tytana pierwotnego. Po tym jak Armin odkrył, że Eren rozpoczął zrównanie (na krótko przed ujawnieniem tego przez samego Erena), w przerażeniu wraz z Jeanem rozmyślał nad jego skutkami. Mimo tego nadal nie był pewny idei zabicia Erena, demonstrując to wielokrotnie w trakcie rozmów z Annie. Armin nadal miał ogromną nadzieję, że on i Eren będą nadal w stanie odkrywać świat. Po śmierci Erena Armin przypomniał sobie wymazane wspomnienie o Erenie ujawniającym mu swoje prawdziwe motywy w ścieżce.
  • Jean Kirschtein — Jako główny rywal Erena, temperament Jeana był przeciwstawny względem Erena. Podczas gdy Eren był impulsywny, Jean jest opanowany; również jak Jean jest pesymistyczny i pragmatyczny, tak Eren był idealistyczny. Jean uważał, że każdy, kto dołączył do korpusu zwiadowczego, był samobójczym głupkiem, natomiast Eren gardził każdym, kto patrzył z góry na ludzi, walczących z tytanami. Początkowo, byli w stanie pogodzić swoje przeciwności w kulturalny sposób, pomimo złego początku ich znajomości. Jednakże ich życzliwość była krótka i wkrótce powstała między nimi zażarta rywalizacja, często owocująca w prowokowanie siebie nawzajem i branie udziału w rękoczynach. Co więcej, oprócz wyzywania Jeana prosto w twarz Eren często nazywał go „końską mordą” za jego plecami. Jednakże, w następstwie bitwy o Trost, Eren i Jean zdali się odłożyć swoje różnice na bok i przestali antagonizować siebie nawzajem. Choć nadal zdarzały im się sprzeczki, to jednak ich uraza względem siebie znacząco zmalała. Kiedy Eren ujawnił swój plan zagłady, Jean był w stanie usprawiedliwić jego czyny jako środek samoobrony; poświęcając resztę świata, aby móc zapewnić bezpieczeństwo mieszkańcom Paradis.
  • Levi Ackermann — Jako najpotężniejszy żołnierz ludzkości oraz jego wyższy stopniem dowódca, Eren posiadał ogromny szacunek i uznanie wobec Levia. Eren nie żywił żadnej urazy względem niego za brutalne pobicie go w czasie trybunału, uznając to za konieczny środek, który wywalczył dla niego życie. Będąc świadomym rozległej przepaści doświadczenia, jaka była pomiędzy nimi, dążył do nauczenia się tyle, ile był w stanie od Levia, przystając na jego rady z niewielkim wahaniem i ufając jego opiniom. Podczas trzydziestu dni, które spędził z oddziałem Levia, Eren wydawał się także doskonale zapoznać z jego standardami czystości. Przykładem tego zachowania był moment, kiedy skrupulatnie czyścił bazę swojego nowego oddziału (i marudząc o poniekąd niechlujnych nawykach swoich rówieśników) w oczekiwaniu na pojawienie się kapitana. Po spędzeniu więcej czasu z Leviem i bycia świadkiem jak surowy potrafi być dla swoich przełożonych, Eren zaczął go na tyle nie lubić, aby śmiać się z niego i wyobrażać sobie o uderzeniu go w twarz. Później, Levi stał się w pewnym rodzaju mentorem dla Erena, udzielając mu pokrzepiających rad, kiedy ulegał swoim wątpliwościom. Kiedy ich zaufanie względem siebie wzrosło, Levi stał się bardziej cierpliwy wobec niego i wybaczał mu jego błędy, pielęgnując jego wartości jako żołnierza oraz nadziei ludzkości. Pomimo tego Eren ostatecznie stracił zaufanie i szacunek Levia, kiedy zorganizował atak na Liberio, co sprawiło, że Levi udzielił mu fizyczną reprymendę, a po ataku rozkazał żołnierzom go aresztować.
  • Erwin Smith — Eren poznał Erwina przelotnie jako dziecko, kiedy korpus zwiadowczy wracał ze swojej misji przez Shiganshinę. Erwin dostrzegł Erena uśmiechającego się do niego z podziwem wśród tłumu, lecz smutnie odwrócił wzrok z powodu ciężkich strat, jakich odnieśli zwiadowcy. Pięć lat później Eren oficjalnie został zapoznany z Erwinem tuż po bitwie o Trost, a wówczas Erwin wyraził zainteresowanie, aby przyjąć go do korpusu zwiadowczego i z jego pomocą odzyskać mur Maria, stając także w jego obronie podczas trybunału. Choć początkowo Eren odczuwał dyskomfort z powodu tendencji Erwina do podejmowania ogromnego ryzyka i narażania wielu żołnierzy na niebezpieczeństwo, ostatecznie był w stanie zrozumieć jego czyny w momencie stawiania czoła niezwykle silnym zagrożeniom dla ludzkości.
  • Reiner Braun — Dawniej Eren uważał, że Reiner był dla niego niczym starszy brat i podziwiał go jako „silnego i zdolnego faceta”. Często również trenowali ze sobą, a Reiner nauczył go istotności obowiązku żołnierzy chroniących słabszych. Można by rzec, że był on osobą, którą Eren najbardziej podziwiał w czasach swojej kariery żołnierza. Jednakże zmieniło się, to gdy na jaw wyszła jego prawdziwa tożsamość jako tytana opancerzonego i zaczął uważać go za obrzydliwego zdrajcę, który nie ma prawa do życia. Planował wymordować zarówno jego, jak i Bertholdta w najwolniejszy i najbardziej okrutny sposób, jaki tylko istnieje, aby móc odpłacić się im za to, co uczynili. Kiedy spotkali się ponownie cztery lata później, podejście Erena względem Reinera nieco się ociepliło, gdyż był w stanie wyrazić nieco troski względem niego, ciesząc się, że udało się powrócić Reinerowi do jego rodzinnego miasta. Z kolei Reiner był zszokowany obecnością Erena i nie był w stanie wydusić z siebie ani słowa. Eren wyraził także nowo odkrytą sympatię wobec niego po odkryciu prawdy na temat misji Reinera, którą wykonywał w czasach przebywania na Paradis i nienawiści całego świata wobec Erdian, a także doświadczając takiej samej misji przeniknięcia na terytorium wroga, którą Reiner wykonywał kilka lat wstecz. Przyznał nawet, że on i Reiner byli tacy sami, jednostkami kierującymi się pragnieniem wolności dla ich ludu i ostatecznie ulegając manipulacji przez skorumpowanych przywódców za czyny ich przodków. Eren przyznał też, że jego wciekłość, jaką żywił wobec Reinera i Bertholdta (oraz jego obietnica, że uczyni ich śmierć najbardziej bolesną i żałosną jak tylko możliwe) była nierozważna, ponieważ nie znał powodu odczuwania tych emocji. Pomimo tego Eren nadal próbował go zabić, choć zostało ujawnione, że nie chciał zrobić tego z wrogich zamiarów, lecz byli przeciwnikami na polu walki. Zostało ujawnione, że choć Eren stwierdził, że byli tacy sami, tak naprawdę uważał się za gorszą osobę niż Reiner.
  • Bertholdt Hoover — Kiedy Eren poznał Bertholdta, zdawał się posiadać pewne zastrzeżenia co do niego, prawdopodobnie uważając go za „mrukliwego”. Mimo to ostatecznie Eren zaufał mu i dostrzegał go jako cenionego przyjaciela. Po ujawnieniu jego prawdziwej tożsamości jako tytan kolosalny, Eren był wstrząśnięty tym odkryciem i znienawidził Bertholdta z powodu jego roli w śmierci matki; to zainspirowało Erena, aby poprzysiąc zemstę na wszystkich tytanach na czele z Bertholdtem będącym jego głównym celem. Jego wściekłość jedynie pogłębiła się po zimnej odpowiedzi Bertholdta, obiecując mu i Reinerowi, że uczyni ich śmierć najbardziej bolesną i żałosną jak to tylko jest możliwe. Ostatecznie, Eren dotrzymał słowa, wyrywając go z formy tytana kolosalnego i odcinając mu kończyny, aby móc pozostawić go bezbronnego przeciwko bezmyślnemu tytanowi Armina. Aczkolwiek, Eren jednak nie rozkoszował się śmiercią Bertholdta; a zamiast tego płakał, ze zdziwieniem na swojej twarzy, będąc świadkiem, jak zostaje pożarty. Cztery lata później, gdy Eren ponownie spotkał Reinera, przyznał mu swoją obietnicę i wściekłość, jaką kiedyś wobec niego żywił i to jak ofiara Bertholdta była nieuzasadniona, gdyż w tamtym czasie Eren nie był w stanie zrozumieć ich motywów. W swoim przebaczeniu wobec Reinera Eren zaakceptował też to, że podobnie jak oni, Bertholdt także był ofiarą.
  • Annie Leonhart — Eren bardzo podziwiał Annie i nauczył się jej unikatowego stylu walki w czasach bycia kadetem. Uważał, że pod swoją zimną postawą, jest w rzeczywistości dobrą osobą i uwierzył jej sprzecznościom na temat systemu wojskowego. Jednakże był przerażony po odkryciu jej tożsamości jako tytana kobiecego. Nawet gdy Annie przemieniła się w tytana na jego oczach, pewna część Erena nie potrafiła zaakceptować zdrady; stał się na tyle rozdarty, że nie był w stanie zmusić się do walki z nią (Mikasa posunęła się nawet do stwierdzenia, że jego zawahanie miało związek z żywieniem „specjalnych uczuć” wobec niej). Nawet gdy brał udział w bezpośrednim starciu z Annie, kontynuował rozmyślanie nad tym, co skłoniło ją do rzezi na ich towarzyszach, okazując znacznie mniejszą wściekłość i pogardę względem niej niż w przypadku Bertholdta czy Reinera.
  • Historia Reiss — Na początku, Eren nie komunikował się z Historią i skrycie za nią nie przepadał, uważając ją za „fałszywkę”. Jednakże, kiedy jej prawdziwa tożsamość została ujawniona, a jej postawa zaczęła się zmieniać, Eren zaczął dostrzegać ją jako bardziej „szczerą” i stał się serdeczniejszy względem niej. Zaakceptował nawet bycie pożartym przez nią, jeśli oznaczałoby to zagładę wszystkich tytanów, co ukazuje głęboką wiarę, jaką Eren darzył Historię. Pomimo tego nadal chciał, aby Historia była w stanie być panią własnego losu. Posunął się także do utajenia informacji o tym, że wejście w kontakt z tytanem pochodzącym z rodziny królewskiej pozwoliłoby mu na korzystanie z mocy tytana pierwotnego, obawiając się, że ujawnienie tej informacji w niewłaściwym czasie mogło spowodować, że Historia będzie zmuszona do przemiany w tytana. Eren był także przeciwny wobec planu użycia Historii do rodzenia większej ilości dziedziców rodziny królewskiej i przejęcia mocy tytana zwierzęcego, co ukazało, że Eren bardzo się o nią troszczył. Jednakże nie miał nic przeciwko, aby wywierać presję na niej w kwestii nieujawniania jego planu zagłady, co ukazuje poniekąd dwulicowość w jego czynach.
  • Conny Springer — Jako członkowie tego samego korpusu treningowego, Eren i Conny dzielili ze sobą wiele wspólnych doświadczeń i dobrze się ze sobą dogadywali. Na początku ich treningu, Conny należał do kadetów, którzy najbardziej wypytywali Erena o inwazję tytanów w 845 roku. Choć zwerbował się do wojska jedynie po to, aby mieć dobrą reputację w swojej wiosce i początkowo pragnął dołączyć do korpusu żandarmerii, Conny został zmotywowany przez namiętne przekonania Erena o pokonaniu tytanów, które zadecydowały o jego ostatecznym dołączeniu do korpusu zwiadowczego. Choć ich środowiska były dość różne, to koniec końców znaleźli się w podobnych sytuacjach. Po obu ich rodzinach i domach pozostały jedynie wspomnienia i oboje nosili w sobie brzemię okrutnego losu swoich matek. Po śmierci Sashy Conny zaczął postrzegać Erena z pogardą, uważając go za zupełnie inną osobę, która niegdyś była mu dość bliska. Był również przygotowany do zlikwidowania Erena, jeśli nastąpiłaby taka konieczność.
  • Hange Zoë — Gdy Eren po raz pierwszy poznał Hange, został zrażony do niej z powodu jej obsesji na jego punkcie, uznając ją za dziwaczkę. Po odkryciu jej badań nad Sawneyem i Beanem oraz przyczyny jej obsesji dotyczącej tytanów i jej zmianą (którą był w stanie zrozumieć), Eren stał się jedną z pierwszych osób, które zainteresowały się jej badaniami i wyraził smutek po śmierci tytanów służących za podmioty do badań (choć nadal uważał ją za dziwną, a zwłaszcza po tym, jak jednej nocy przetrzymała go na rozmowie aż do samego rana). Po czterech latach ich relacja uległa pogorszeniu się, gdy Hange zauważyła, że czyny Erena w Liberio przyczyniły się do uczynienia z Paradis celu dla Mare; dodatkowo, Hange wyraziła jeszcze większy gniew wobec tego, jak Eren wykorzystywał zaufanie korpusu zwiadowczego względem na niego do swoich własnych i samolubnych planów. Ich przyjaźń ostatecznie zakończyła się, gdy Eren pochwycił i trzasnął Hange o kraty w swojej celi tuż po powrocie z Mare i byciu aresztowaniu za swoje czyny.
  • Marco Bodt — Eren posiadał ogromny respekt względem niego i rozpoznał jego tendencję do stawiania bezpieczeństwa drużyny przed swoim. Uznał również, że chciałby mieć go w swoim oddziale i uważał go za dobrego lidera. Po odkryciu śmierci Marco, Eren początkowo nie mógł w to uwierzyć i był wyraźnie dotknięty, gdy Jean potwierdził, że te wieści są prawdą.
  • Petra Ral — Wśród członków oddziału, przydzielonego do ochrony Erena, Petra wydawała się z nim być najbliżej. Była także najmniej ekscentrycznym i najbardziej przyjacielskim członkiem swojego oddziału a Eren nie tylko doceniał jej umiejętności, lecz również jej otwartą akceptację wobec niego jako jej towarzysza. Jej śmierć z rąk tytana kobiecego była druzgocącym ciosem dla niego i długo pozostawał pełen skruchy z powodu decyzji, która doprowadziła do jej śmierci.
  • Oluo Bozad — Spośród wszystkich członków oddziału Levia, Oluo był najbardziej surowy wobec Erena, stale obrażając go i przechwalając się przed nim. Pomimo poniekąd nieprzyjemnego i chełpliwego zachowania swojego starszego towarzysza, Eren wciąż szanował Oluo jako jednego z najpotężniejszych żołnierzy. W zamian za to Oluo niegdyś zagroził Erenowi, lecz dostrzegając swój błąd i będąc skorym do przeprosin, aczkolwiek zrobił to w bardzo aroganckiej formie. Prawdopodobnie jego brutalna śmierć ostatecznie skłoniła Erena do przemiany w tytana i powstrzymania tytana kobiecego. Wraz z resztą członków oddziału Levia, jego śmierć bardzo długo nawiedzała Erena.
  • Eld Jinn i Gunther Schultz — Eren podziwiał obu żołnierzy; zarówno za ich umiejętności, poważne zachowanie, jak i oddanie wobec ludzkości poprzez stawiania czoła tytanom. Ich śmierć jeszcze bardziej pogłębiła jego nienawiść wobec tytana kobiecego i przez długi czas był przepełniony żalem za nie wybranie możliwości walki, gdy nadal żyli.
  • Zeke Jaeger — Zeke był przyrodnim bratem Erena. Choć początkowo nie mieli nie sobą zbyt wielu interakcji, Zeke wyznał Erenowi, że w pełni go rozumie i chce, aby uwierzył mu w to, że oboje są ofiarami prania mózgu ich ojca, dodając, że pewnego dnia przybędzie, aby go ocalić. Eren był bardzo zdziwiony podobieństwem Zeke'a do swojego ojca, zastanawiając się nad powiązaniami między nimi, dopóki nie ujrzał wspomnień swojego ojca i odkrył ich relację, będąc zszokowanym faktem, że jego ojciec miał drugą rodzinę. To właśnie doniesienie Zeke'a przyczyniło się do istnienia Erena, dowiadując się również, że matka Zeke'a była tytanem, który zabił jego matkę. Cztery lata później, Eren spotkał się ze swoim bratem w sekrecie, dowiadując się nowych informacji oraz nawiązując wzajemne porozumienie względem siebie. Nawiązali również współpracę i zaplanowali spotkać się ponownie, aby zainicjować ich sekretny plan. Jednakże Eren ujawnił później, że okłamał Zeke'a i ostatecznie odmówił podążania za jego planem eutanazji. Po ujawnieniu udziału Erena w przekonaniu ich ojca do wymordowania rodziny Reiss i przejęcia mocy tytana pierwotnego dzięki zdolności tytana atakującego do manipulacji i dziedziczenia przyszłych wspomnień, Zeke zawiódł się na postępowaniu swojego brata.
  • Falco Grice — Eren zdawał się lubić Falco, co potwierdza jego przyjazne zachowanie w czasie wizyt chłopca w szpitalu i częste spędzanie czasu na rozmowach z młodym kandydatem na wojownika; mimo to, Eren nie miał skrupułów, aby wykorzystać go do nieświadomego dostarczania wiadomości jego towarzyszom z korpusu zwiadowczego za niego. Pomimo swojej lekceważącej postawy wobec Falco po ujawnieniu swoich prawdziwych motywów, Eren wyraził pewnego rodzaju skruchę, gdy ten znalazł się w grupie osób, które nieświadomie spożyły płyny rdzeniowe Zeke'a.
  • Pan Jaeger — Eren po raz pierwszy ujrzał swojego dziadka we wspomnieniach swojego ojca, lecz nie wiadomo co o nim sądził. Cztery lata później, był w stanie poznać go osobiście, gdy udawał rannego żołnierza. Był zdziwiony jego pojawieniem, lecz zdołał ukryć je w celu uniknięcia jakichkolwiek podejrzeń. W rozmowie z nim pan Jaeger zdawał się świadomy, że Eren używał Falco jako swojego chłopca na posyłki i powiedział mu, aby zaprzestał tego, gdyż to może sprowadzić duże kłopoty na rodzinę chłopca. Mężczyzna także zwierzył się mu nieco ze swojej przeszłości, która doprowadziła jego syna do wstąpienia w szeregi ruchu rebelianckiego i obwiniając się za wychowanie go tak, aby śledził kroki jedynie swojego ojca. Eren pozostał poważny na widok załamania nerwowego swojego dziadka, lecz zdawał się zrozumieć wybory swojego ojca.
  • Floch Forster — Eren nie miał dobrego zdania o Flochu z powodu jego nalegań w czasie bitwy o Shiganshinę, że to Erwin powinien zostać ocalony a nie Armin. Później jednakże udało mu się odłożyć na bok swoją początkową wrogość względem niego, co pozwoliło im na współpracę w grupie jaegerystów. Eren darzył Flocha ogromnym zaufaniem, powierzając mu swój plan zagłady na długo przed jego wykonaniem.
  • Yelena — Eren podzielał zmartwienia Yeleny dotyczące pragnienia Mare, aby zniszczyć Erdian i współpracował z nią w celu obalenia wojska na wyspie. Był w stanie wysłuchać jej opinii, zapewniając jednocześnie, że nie był przez nią w żadnym stopniu kontrolowany i stale podążał za swoim własnym rozsądkiem. Choć Eren zdawał się na pozór podążać za planem Yeleny, to wraz z ujawnieniem, że jego współudział w planie Zeke'a i Yeleny był jedynie blefem, zaufanie Yeleny wobec Erena runęło w gruzach, gdy dostrzegła, jak Eren rozpoczynał zrównanie.

Znane ofiary

Pośrednio

Nieudane próby

Ciekawostki

Eren-Chara Design

Eren - projekt anime

  • Eren zajął drugie miejsce w rankingu najpopularniejszych postaci, będąc tuż za Leviem Ackermannem.
  • Przed upadkiem muru Maria, Eren był znany w mieście ze swoich bójek z lokalnymi łobuzami.
  • Prawdopodobnie został nazwany po rodaku swojego ojca, Erenie Krugerze.
  • Eren Jaeger brzmi podobnie, co słowo z języka niemieckiego "Ehrenjäger", oznaczające "tytularnego łowcę".
  • We wspomnieniach Erena, jego ojciec zauważył, że chłopiec niełatwo zawiera nowe przyjaźnie.
  • Jego nazwisko oznacza z niemieckiego "myśliwy" lub "łowca".
  • Jego imię z tureckiego to "Święty/a".
  • Z pośród wszystkich byłych kadetów 104. korpusu treningowego, Eren posiada największy rekord zabitych tytanów, choć w ludzkiej formie zabił tylko jednego, a pozostałych w swojej formie tytana. W ludzkiej formie, rekord ten należy do Mikasy.
  • Według Armina, 104. korpus treningowy nadał mu pseudonim samobójczego głupka (死に急ぎ野郎, Shi ni isogi yarō).
  • W anime, Carla stwierdziła, że Erenowi czerwienią się uszy, gdy ten zaczyna kłamać.
  • W 2013 roku Eren Jaeger został uznany za czwartą najlepszą postać męską w cyklu Anime Grand Prix miesięcznika Animage.
  • W tej samej kategorii, magazyn Newtype sklasyfikował Jaegera na ósmym miejscu.
  • Według pierwszego rankingu popularności Bessatsu Shōnen Magazine, Eren został drugą najpopularniejszą postacią mangi Atak Tytanów. W drugim zestawieniu uplasował się na trzecim miejscu
  • W 2017 roku w rankingu popularności bohaterów zajął 3 miejsce. Wyprzedzili go kolejno Levi Ackermann i Zeke Jaeger.

Cytaty

Nienawidzę pomysłu spędzenia swojego całego życia wewnątrz muru, ignorując to co się dzieje z zewnętrznym światem! I poza tym, jeśli nie będzie nikogo kto by to kontynuował, każdy kto dotąd umarł, umrze na próżno!— do Grishy; Atak Tytanów: Rozdział 1

W...Walcz! Walcz, do cholery! Jeśli nie będziesz walczyć... umrzemy... Jeśli wygrasz, będziemy żyć... Jeśli nie walczysz, nie możemy wygrać...— do Mikasy; Atak Tytanów: Rozdział 6

Nie musimy wychodzić na zewnątrz murów dla wszystkich naszych żyć... Możemy jeść, spać i przetrwać tutaj...ale czy to nie jest podobne do bycia zwierzęciem zamkniętym w klatce?— do Hannesa; Atak Tytanów: Rozdział 1

Wybiję ich...! Pozbędę się z tego świata...!!! Wszystkich... co do jednego!!!— do samego siebie; Atak Tytanów: Rozdział 2

Dlaczego to się nam przytrafia? Czy to dlatego, że ludzie są słabi? Czy płacz to jedyna rzecz, którą słabi mogą robić?— do samego siebie; Atak Tytanów: Rozdział 2

Nareszcie mi się udało... Następnym razem będzie nasza kolej. Następnym razem to ludzie będą pożerać tytanów!— do samego siebie; Atak Tytanów: Rozdział 2

Wciąż, widok jej twarzy, gdy powiedział, aby biegała aż do usranej śmierci, nie równa się z tym, który miała, kiedy powiedział jej, że nie dostanie dziś obiadu.— do Conny'ego; Atak Tytanów: Rozdział 15

Zrobiłem to! Zrobiłem to! I co ty na to, Mikasa?! Mogę to zrobić! Mogę walczyć z Tytanami! Już nigdy więcej nie będziesz musiała się o mnie troszczyć!— do samego siebie; Atak Tytanów: Rozdział 16

Wystarczy, Mikasa! Ludzkość stoi na skraju wyginięcia, a ty próbujesz dyktować swoje własne zasady?!— do Mikasy; Atak Tytanów: Rozdział 4

Myślisz, że ja... umrę tutaj...? Hej... Armin... Ty... To ty mi o tym powiedziałeś... więc mam... zamiar zobaczyć zewnętrzny świat...— do Armina; Atak Tytanów: Rozdział 4

Nie jestem ani twoim młodszym bratem, ani twoim dzieckiem!— do Mikasy

Dlaczego...? Cóż, to... to jasne, prawda...? To dlatego, że urodziłem się w tym świecie!— do Armina; Atak Tytanów: Rozdział 14

Od momentu, w którym przyszliśmy na świat, wszyscy jesteśmy wolni. Tej wolności nie jest w stanie zaprzeczyć nawet najsilniejszy przeciwnik. Nie ma znaczenia, czy za murami istnieją płomienne wody i lodowe krainy. Osoby mające możliwość oglądania zewnętrznego świata są wolne jak nikt inny! Walcz! Dlatego pragnienia mogę oddać nawet życie! Nie ma znaczenia, jak przerażający jest ten świat. Nie ma znaczenia, jak okrutny jest ten świat! Walcz! WALCZ! WALCZ! — do siebie; Atak Tytanów: Rozdział 14

Chcę tylko dołączyć do korpusu zwiadowczego i zabijać tytanów.— do Kapitana Levia; Atak Tytanów: Rozdział 18

Co możemy zrobić, kiedy ludzie posiadający siłę, nie walczą?— do członków rozprawy; Atak Tytanów: Rozdział 19

Czemu wybrałem stać i patrzeć jak moi towarzysze giną? Czekaj... Wiem. To dlatego, że chciałem nowych towarzyszy. Szczere wsparcie... takie jakie miałem, gdy byłem z nimi [104. korpus treningowy]. Mam już dość. Mam już dość bycia traktowanym jak potwór i bycia pominiętym. Nigdy więcej. Właśnie dlatego. Chciałem tylko wierzyć, że ufanie moim towarzyszom jest odpowiednią rzeczą.— do Kapitana Levia

Odniesienia

Zobacz także:

Nawigacja

Advertisement